Το καθεστώς των λατομείων αλλάζει οριστικά με τον νόμο 2646/1899 «Περί αρχαιοτήτων», σύμφωνα με τον οποίο η κυριότητα των βραχωδών υψωμάτων με τα αρχαία οικοδομήματα και λαξεύματα περιέρχεται οριστικά στο δημόσιο, ενώ σε ακτίνα 300 μέτρων από τις αρχαιότητες απαγορεύεται η λατόμηση και η λειτουργία ασβεστοκαμίνων. Παρά την απαγόρευση, λατομεία εξακολουθούν να λειτουργούν στην περιοχή των Δυτικών Λόφων. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία καταγγέλλει επώνυμα λατόμους και οικοπεδοφάγους επιτυγχάνοντας το σταδιακό κλείσιμο όσων λατομείων είχαν απομείνει. Το 1923 απαγορεύεται η λατόμηση στον βράχο Χαβάρας των Πετραλώνων και σε όλο τον βραχώδη σχηματισμό νοτιοδυτικά του Λόφου της Πνύκας μέχρι το ρέμα της αρχαίας Κοίλης.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Μπίρης 1966, 70-72· Δακουρά-Βογιατζόγλου 2013, 204.