Χαρτογραφικές σημάνσεις. Οι χαρτογραφικές σημάνσεις αρχαίων κτισμάτων και διαμορφώσεων του αναγλύφου από τους χάρτες των Κλεάνθη και Schaubert (1831-1832) και Curtius και Kaupert (1878) μετασχηματίζονται σε ανεξάρτητα επίπεδα διανυσματικών δεδομένων. Με τον τρόπο αυτό δίνεται η δυνατότητα μεμονωμένης ή/και ταυτόχρονης υπέρθεσης των δεδομένων σε οποιοδήποτε ιστορικό και σύγχρονο διαθέσιμο υπόβαθρο, αναδεικνύοντας έτσι την αξία της δυνατότητας συνδυαστικής προβολής των δεδομένων.

Αρχαιολογικά σχέδια. Παλιές και πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες, τόσο εντός των ορίων του αρχαιολογικού χώρου όσο και στην ευρύτερη περιοχή, έφεραν στο φως τα ίχνη διαχρονικής χρήσης των Δυτικών Λόφων. Δημοσιευμένες σχεδιαστικές αποτυπώσεις αρχιτεκτονικών καταλοίπων από ανασκαφές αλλά και ορατών καταλοίπων από μεμονωμένους ερευνητές ψηφιοποιήθηκαν με σκοπό τη συγκέντρωση των αρχαιολογικών δεδομένων σε ενιαίο χαρτογραφικό υπόβαθρο. Στη σχετική ενότητα καθίσταται δυνατή η αναζήτηση αρχαίων κτισμάτων και διαμορφώσεων του αναγλύφου που δεν είναι πλέον προσβάσιμα, καθώς επιχώθηκαν ή αφανίστηκαν, εντούτοις διασώζονται στις αποτυπώσεις των πρώτων αρχαιολόγων ερευνητών και χαρτογράφων.

Τείχη. Η πορεία των οχυρωματικών τειχών στην ευρύτερη περιοχή των Δυτικών Λόφων διαμορφώνει το χωρικό και ιστορικό πλαίσιο των χαρτογραφούμενων αρχαιοτήτων. Η περιοχή προστατεύθηκε από το Θεμιστόκλειο τείχος (479/8 π.Χ.) αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους. Τα Μακρά Τείχη εξασφάλισαν από τα μέσα του 5ου αι. π.Χ. τη σύνδεση του άστεως με τον Πειραιά, που εν τω μεταξύ είχε καθιερωθεί ως το κύριο λιμάνι των Αθηνών. Το Διατείχισμα οικοδομήθηκε στα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια επάνω στην κορυφογραμμή των τριών Δυτικών Λόφων και λειτούργησε ως δυτικό όριο του άστεως έως το τέλος της αρχαιότητας. Τα αρχαία τείχη στην περιοχή σχεδιάστηκαν στο παρόν έργο με βάση την αποκατάσταση αφενός των Walther Judeich (1905, 1931) και Ιωάννη Τραυλού (1971) αναφορικά με το Θεμιστόκλειο και τα Μακρά Τείχη, και αφετέρου των Homer A. Thompson και Robert L. Scranton (1943) σε ό,τι αφορά το Διατείχισμα και το Μακεδονικό Φρούριο.

Οδοί. Οι αρχαίοι δρόμοι συνιστούν τμήμα ενός οργανωμένου συστήματος επικοινωνίας και έχουν μεγάλη σημασία τόσο για τις καθημερινές μετακινήσεις των ανθρώπων όσο και για την ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας. Ένας από τους πιο εμπορικούς και πολυσύχναστους δρόμους των Αθηνών ήταν και «ἡ διὰ Κοίλης ὁδός» κατά τον Ηρόδοτο (6.103), που χρησιμοποιούνταν από όσους έρχονταν από τον Πειραιά διά μέσου των Μακρών Τειχών. Οι βαθιές αρματροχιές διατηρούνται ακόμα εκεί από όπου καθημερινά περνούσαν οι άμαξες με τα εμπορεύματα από το λιμάνι για να φτάσουν στην Αρχαία Αγορά. Στους Λόφους αποτυπώνεται και δίκτυο μικρότερων δρόμων με κλίμακες που οδηγούσαν στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες επάνω στις πλαγιές τους.