Μετά την κήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, το πολεοδομικό σχέδιο των αρχιτεκτόνων Κλεάνθη και Schaubert αφήνει άθικτο το αρχαίο τοπίο των Αθηνών επάνω στους Λόφους. Ως βέλτιστη χωροθέτηση της νέας πρωτεύουσας προκρίνεται όχι μια «πόλη επάνω σε λόφους» ή «Οθωνόπολη», όπως την είχαν οραματιστεί οι Karl Friedrich Schinkel, Ferdinand von Quast και Leo von Klenze, αλλά η επέκταση της πόλης προς βορράν σε επίπεδο έδαφος, καθώς και στην περιοχή ανάμεσα στην Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Μετά όμως την εκποίηση κατά τους πρώτους μήνες του 1835 των λίθων του τείχους του Χασεκή (1778) για προσπορισμό υλικού δομής για τη νέα πρωτεύουσα, το ενδιαφέρον στρέφεται προς τα δυτικά πετρώδη υψώματα των Αθηνών.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Μπίρης 1966, 38, 70-72· Παπαγεωργίου-Βενετάς 2001, 120· Κορρές 2010, 18-21.